جایی خوانده بودم (و فکر میکنم از دکتر دهشیار بود) که دنیای امروز برخلاف دوران جنگ سرد با بازی پوکر پیش نمیرود ؛ بلکه بازی سیاست دنیای معاصر بیشتر شبیه شطرنج شده است. توضیح مختصر اینکه وقتی کشوری منابع ثروت و تولید دارد ، در نتیجه دست بازتری دارد برای بازی و مهره های کمتری از دست میدهد و در واقع برد او یکی همین از دست ندادن مهره های ارزشمند است و چه بسا از بین بردن مهره های حریف . در واقع لزومی به درگیری نظامی و به نظاره نشستن نتیجه آن وجود ندارد ، گاهی وقتها یک تحریم ساده میتواند در طولانی مدت کشوری را از پای دربیاورد .
اما من واقعا متوجه این موضوع نمیشوم که چرا سیاست مداری مثل اوباما که به نظر میامد که به این بازی واقف است ، چرا در پایان میز شطرنج را جمع کرده و بازی پوکر عجیبی را در چند جبهه دنبال میکند .
خوب در وهله اول کسی که سالها تحریم کرده باید از موضع قدرت بیشتری برخورد میکرد و باید میدانست که جمهوری اسلامی کوتاه خواهد آمد . اصولا تحریم صورت گرفته بود تا یک دولت سرکش با سابقه اعمال تروریستی در منطقه و جهان ؛ اعمال خشونت در داخل کشور و تضییع حقوق شهروندان به طور گسترده و سیستماتیک ، و سابقه فعالیتهای مشکوک هسته ای با ابعاد نظامی احتمالی و بخصوص ناقض توافق دوازده سال پیش پای میز مذاکره بیاید.
تا آنجایی که من یادم میاید ، این توافق بر مبنای راستی آزمایی بود و نه اعتماد . بنابراین حضور اروپایی ها و امریکایی ها حداقل در بازار اقتصادی ایران ، قدری بی معنی به نظر میرسد . یعنی جوهر توافق خشک نشده که اعتمادها حاصل شده و فقط منتظر این هستیم که کنگره هم تصویب کند و دنیایی پر از گل و بلبل ؟
اول اینکه این مذاکرات یکی از مضحک ترین مذاکراتی است که جریان داشته ؛ تماما پشت درهای بسته و گاهی خبر داد و بیدادی یا پرت کردن خودکاری از آن به بیرون درز میکرده و یا یکی لبه تراس هتل میامده و خبر میداده !!!
دوم اینکه اینها از طرف جامعه بین الملل حق ندارند یواشکی مذاکره کنند و هر دو ملت ایران و امریکا باید بدانند چه گذشته و چه امتیازهایی داده و گرفته شده است . این نه تنها در مورد ایران بلکه در مورد قضیه توافق ایران با آژانس و حتی مسئله سوریه در روزهای اخیر هم به همین شکل بوده . مهمترین مسائل جهان هستند و کسی نمیداند که جزییاتش چیست که بتواند در فردایی کسی را پای میز بکشاند و توضیح بخواهد . خوب از اول هم که همین بود !!!!
سوم اینکه حتی چهره های مطرح دموکرات ها هم مخالفت خودشان را با این توافق اعلام کرده اند و جان کری گفته که اگر این توافق تصویب نشود ؛ هیچ گزینه دیگری نیست جز اینکه ایران غنی سازی را از سر بگیرد و امریکا هم نه تنها قادر به جلب حمایت جهانی نیست بلکه قادر به بازرسی هم نخواهد بود !!!
اینطور که به نظر میاید ماحصل یک توافق اینچنینی برای ایالات متحده تشدید اختلافات داخلی ؛ از دست دادن کنترل برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ، از دست دادن شرکای بین المللی ؛ درگیری با اسراییل و ... است .
اما من واقعا متوجه این موضوع نمیشوم که چرا سیاست مداری مثل اوباما که به نظر میامد که به این بازی واقف است ، چرا در پایان میز شطرنج را جمع کرده و بازی پوکر عجیبی را در چند جبهه دنبال میکند .
خوب در وهله اول کسی که سالها تحریم کرده باید از موضع قدرت بیشتری برخورد میکرد و باید میدانست که جمهوری اسلامی کوتاه خواهد آمد . اصولا تحریم صورت گرفته بود تا یک دولت سرکش با سابقه اعمال تروریستی در منطقه و جهان ؛ اعمال خشونت در داخل کشور و تضییع حقوق شهروندان به طور گسترده و سیستماتیک ، و سابقه فعالیتهای مشکوک هسته ای با ابعاد نظامی احتمالی و بخصوص ناقض توافق دوازده سال پیش پای میز مذاکره بیاید.
تا آنجایی که من یادم میاید ، این توافق بر مبنای راستی آزمایی بود و نه اعتماد . بنابراین حضور اروپایی ها و امریکایی ها حداقل در بازار اقتصادی ایران ، قدری بی معنی به نظر میرسد . یعنی جوهر توافق خشک نشده که اعتمادها حاصل شده و فقط منتظر این هستیم که کنگره هم تصویب کند و دنیایی پر از گل و بلبل ؟
اول اینکه این مذاکرات یکی از مضحک ترین مذاکراتی است که جریان داشته ؛ تماما پشت درهای بسته و گاهی خبر داد و بیدادی یا پرت کردن خودکاری از آن به بیرون درز میکرده و یا یکی لبه تراس هتل میامده و خبر میداده !!!
دوم اینکه اینها از طرف جامعه بین الملل حق ندارند یواشکی مذاکره کنند و هر دو ملت ایران و امریکا باید بدانند چه گذشته و چه امتیازهایی داده و گرفته شده است . این نه تنها در مورد ایران بلکه در مورد قضیه توافق ایران با آژانس و حتی مسئله سوریه در روزهای اخیر هم به همین شکل بوده . مهمترین مسائل جهان هستند و کسی نمیداند که جزییاتش چیست که بتواند در فردایی کسی را پای میز بکشاند و توضیح بخواهد . خوب از اول هم که همین بود !!!!
سوم اینکه حتی چهره های مطرح دموکرات ها هم مخالفت خودشان را با این توافق اعلام کرده اند و جان کری گفته که اگر این توافق تصویب نشود ؛ هیچ گزینه دیگری نیست جز اینکه ایران غنی سازی را از سر بگیرد و امریکا هم نه تنها قادر به جلب حمایت جهانی نیست بلکه قادر به بازرسی هم نخواهد بود !!!
اینطور که به نظر میاید ماحصل یک توافق اینچنینی برای ایالات متحده تشدید اختلافات داخلی ؛ از دست دادن کنترل برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ، از دست دادن شرکای بین المللی ؛ درگیری با اسراییل و ... است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر