من برخلاف بقیه دوستان که معتقد هستن که مکان مذاکرات هسته ای مهم نیست و نفس عمل هست که اهمیت داره
، اتفاقا معتقدم که دلایل زیادی وجود داره که مکان این مذاکرات خیلی هم اهمیت داره :
تا قبل این تحریمها ، تا اونجایی که حافظه من یاری میکنه ، این جمهوری اسلامی ، که پول نفت و غیره رو
در جیب مبارک داشت ، و خوب یه کمی هم از رسوم ایرانیها سر در آورده بود ، تا کارش به یه جایی گیر میکرد،
حالا از مذاکرات هسته ای بگیر تا حقوق بشر و غیره و ذالک ، سریع یه دعوت به عمل میاوردن و همه رو میبردن
هتل و چند روز پذیرایی و یادتون هست حتما که حتی هواپیماشون مینشست از دم هواپیما دولا راست میشدن
واسشون و بعد از پذیرایی مفصل و به ثمر نشستن مذاکرات ! یکی یه فرش نفیس و بسته بسته ، پسته و زعفرون
و خلاصه با سلام و صلوات میفرستادن برن تا کارشون راه بیفته و زیر سبیلی رد کنن بره !!!
حالا تو این وانفسای بی پولی و بدبختی چه جوری اینارو بیارن و چپ و راست سرویس بدن ...
بعد تازه اون موقع دولت اصلاحات و خنده و مهربونی و من بمیرم ، تو بمیری بود ، الان که چپ و راست میپرن
توی سفارت مردم ، اونم نه هر سفارتی ، سفارت میگم صد تا سفارت میشنوید شما ...
اصن روش نمیشه دعوت کنه ، خوب با چه رویی نگاش کنه ، بگه من که الان دارم با شما مذاکره مینمایم ، همونم
که بچه ها رو فرستادم از در و دیوار سفارتتون ریختن تو و چه و چه و چه !!!
بعد اصن توی اون آلودگی هوا و توی وسط اون همه پارازیت و روزی دو سه تا دست و پا قطع کردن و اعدام
در ملا عام که جزو برنامه هفتگی هست ، وسط زورگیری و تیکه پاره کردن همدیگه وسط خیابون اصن طرف
باید دل شیر داشته باشه که جرات کنه بیاد ایران واسه مذاکره ....
بعد اصن اینکار داستان رو جذابتر کرده ، دیدید مثلا رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا هر سال میفته یه جا، واسه
جذاب شدن ، مثلا فینال ومبلی ، مونیخ ، استانبول ، رم و ...
حالا خود موضوع هسته ای که به خودی خود موضوع ایران رو حساس کرده ، مکان مذاکره و تاریخش هم باید
حساس و جذاب باشه ، مثلا مذاکره استانبول 2012 ، قاهره 2013 ، مکزیکوسیتی 2014 ، توکیو 2015 و ...
تازه موضوع زمین بیطرف و بحث تماشاگر پیش میاد که باید سهمیه تماشاچیها یکسان باشه و بحثهای تخصصی
داوری و غیره که از ظرفیت این مقاله و ظرفیت های دیگه خارجه !
اما موضوع در یک کلام خیلی سادس و جمهوری اسلامی و در راس اون ، رهبریتش ، امتیاز میخوان که به یه
پیروزی کوچیک هم که شده برسن ، چون شکست و پذیرش اولین شروط آژانس و قدرتهای جهانی یعنی قدم به
قدم ، عقب نشینی و بنابراین مذاکره در شرایط فعلی ، اصلا مفید نیس ، جمهوری اسلامی منتظر نتیجه کار لابیهایش
نشسته و تا قبل از گرفتن قول قطعی (تضمین بقا) احتمالا از این وقت کشی ها زیاد خواهد کرد !
، اتفاقا معتقدم که دلایل زیادی وجود داره که مکان این مذاکرات خیلی هم اهمیت داره :
تا قبل این تحریمها ، تا اونجایی که حافظه من یاری میکنه ، این جمهوری اسلامی ، که پول نفت و غیره رو
در جیب مبارک داشت ، و خوب یه کمی هم از رسوم ایرانیها سر در آورده بود ، تا کارش به یه جایی گیر میکرد،
حالا از مذاکرات هسته ای بگیر تا حقوق بشر و غیره و ذالک ، سریع یه دعوت به عمل میاوردن و همه رو میبردن
هتل و چند روز پذیرایی و یادتون هست حتما که حتی هواپیماشون مینشست از دم هواپیما دولا راست میشدن
واسشون و بعد از پذیرایی مفصل و به ثمر نشستن مذاکرات ! یکی یه فرش نفیس و بسته بسته ، پسته و زعفرون
و خلاصه با سلام و صلوات میفرستادن برن تا کارشون راه بیفته و زیر سبیلی رد کنن بره !!!
حالا تو این وانفسای بی پولی و بدبختی چه جوری اینارو بیارن و چپ و راست سرویس بدن ...
بعد تازه اون موقع دولت اصلاحات و خنده و مهربونی و من بمیرم ، تو بمیری بود ، الان که چپ و راست میپرن
توی سفارت مردم ، اونم نه هر سفارتی ، سفارت میگم صد تا سفارت میشنوید شما ...
اصن روش نمیشه دعوت کنه ، خوب با چه رویی نگاش کنه ، بگه من که الان دارم با شما مذاکره مینمایم ، همونم
که بچه ها رو فرستادم از در و دیوار سفارتتون ریختن تو و چه و چه و چه !!!
بعد اصن توی اون آلودگی هوا و توی وسط اون همه پارازیت و روزی دو سه تا دست و پا قطع کردن و اعدام
در ملا عام که جزو برنامه هفتگی هست ، وسط زورگیری و تیکه پاره کردن همدیگه وسط خیابون اصن طرف
باید دل شیر داشته باشه که جرات کنه بیاد ایران واسه مذاکره ....
بعد اصن اینکار داستان رو جذابتر کرده ، دیدید مثلا رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا هر سال میفته یه جا، واسه
جذاب شدن ، مثلا فینال ومبلی ، مونیخ ، استانبول ، رم و ...
حالا خود موضوع هسته ای که به خودی خود موضوع ایران رو حساس کرده ، مکان مذاکره و تاریخش هم باید
حساس و جذاب باشه ، مثلا مذاکره استانبول 2012 ، قاهره 2013 ، مکزیکوسیتی 2014 ، توکیو 2015 و ...
تازه موضوع زمین بیطرف و بحث تماشاگر پیش میاد که باید سهمیه تماشاچیها یکسان باشه و بحثهای تخصصی
داوری و غیره که از ظرفیت این مقاله و ظرفیت های دیگه خارجه !
اما موضوع در یک کلام خیلی سادس و جمهوری اسلامی و در راس اون ، رهبریتش ، امتیاز میخوان که به یه
پیروزی کوچیک هم که شده برسن ، چون شکست و پذیرش اولین شروط آژانس و قدرتهای جهانی یعنی قدم به
قدم ، عقب نشینی و بنابراین مذاکره در شرایط فعلی ، اصلا مفید نیس ، جمهوری اسلامی منتظر نتیجه کار لابیهایش
نشسته و تا قبل از گرفتن قول قطعی (تضمین بقا) احتمالا از این وقت کشی ها زیاد خواهد کرد !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر