روز بلاگستان فارسی،هفته بلاگی

کلا من از اون دسته آدما بودم که ترجیح میدادم همه حرفمو،مستقیم و رودررو بگم و هیچ وقت زیاد از نامه نگاری
و اس ام اس و ایمیل و اینا خوشم نمیاد...اما چه کنیم که جامعه مجازی دست مارو هم گذاشت تو حنا ...
یادم نمیاد از کی با بلاگ نویسی آشنا شدم،ولی یادمه که ازش خیلی خوشم اومده بود
یادمه که اولین نوشته هام متن های ادبی زاییده ذهنم بود
اما بعدها موضوعاتم اجتماعی تر و سیاسی تر شد و اینی شد که الان میبینید
و بلاگی که هنوز که هنوزه،مسدوده و بعید میدونم باز شه 
بلاگ مثل خونه آدم میمونه ...توش حرفاتو راحت میزنی
مثل اتاق شخصیت هرجوری دلت میخواد مرتبش میکنی یا شلخته هر چیزیو یه جا پرت میکنی
حالا گهگاهی هم آدما میان درتو میزنن و پای حرفتم میشینن
ولی مثل زندگیامون،آخرش ما میمونیم و بلاگ
من فکر میکنم تا رمق داره آدم باید بنویسه...حتی اگه خونده نشه
بلاگ شناسنامه مغزته و خوشبختانه کاغذ نیس که بسوزه و پاره بشه ...هست
چه تو باشی و چه نباشی...وقتی نوشته های قدیمی تر رو میخونم میفهمم که عقلم 
توی این سالها چقدر با گذشته فرق کرده...
فکر میکنم هر کی از هر جا شروع کنه و هر موقع شروع کنه بد نیس...
پس کیبوردتو بردار و بنویس
وبلاگ فارسی بنویس
...
امروز روز بلاگستان فارسی است.